گذر زمان می‌تواند نا ملایمتی‌هایی برای بدن انسان به همراه داشته باشد. مدتهاست دانشمندان میدانند که میان اختلالات شناختی همراه با افزایش سن و بیماریهایی همچون آلزایمر و التهاب رابطه ای وجود دارد اما هنوز اینکه چه چیزی چگونه و چه زمانی سبب این پدیده میشود، هنوز دقیقا مشخص نیست که در پژوهشی جدید این موضوع بررسی شده است.
به گزارش گروه تحقیقات علمی تکنا به نقل از نشریه nature، هورمونهای پیام رسان سطح بالایی در موشهای آزمایشگاهی پیر کشف شده که در موشهای جوان تر دیده نمیشوند. پس از مسدود کردن این هورمون، عملکرد حافظه و جهت یابی موشهای پیر بخوبی موشهای جوانتر شد! دانشمندان پی بردند که دوز بالای این هورمون بر متابولیسم سلولهای ایمنی بدن به نام ماکروفاژها اثرگذار بوده و آنها را مجبور می‌کنند که انرژی را به‌جای مصرف، ذخیره کنند.
این سبب گرسنگی سلولها و جهت دادن آنها به‌سوی یک هایپردرایو التهابی مضر شده که با اختلالات شناختی مرتبط با افزایش سن و چندین بیماری دیگر که در پیوند با افزایش سن هستند، همراه است. کاترین آنریاسون در مصاحبه با AFP اظهار داشت: هورمون پروستاگلاندین E2 (PGE2) یک تنظیم‌کننده بزرگ انواع التهاب های هم خوب و هم مضر برای بدن است و تأثیر آن به گیرنده های فعال‌شده بستگی دارد.
آندریاسون استاد دانشگاه عصب شناسی دانشگاه استنفورد در ادامه بیان کرد: در این پژوهش ما گیرنده EP2 را به‌عنوان گیرنده ای شناسایی کردیم که سبب تخلیه انرژی و التهاب ناسازگار میشود. پس از شناسایی نقش PGE2، پروفسور آنریاسون و گروه او برای شناسایی روشی برای مقابله با تأثیر منفی این گیرنده دست به کار شدند. آنها با استفاده از دو ترکیب آزمایشی برای موشها که توانستند گیرنده EP2 را مسدود و مشکلات متابولیکی دیده شده در ماکروفاژهای پیرتر را معکوس کنند این سبب شد عملکرد موشهای پیر بخوبی جوانترها شود و از التهابات مخرب جلوگیری کند.
رفتار مشابه ای در موشی که در روند اصلاح ژنتیکی آن گیرنده EP2 آن برداشته شده بود، دیده میشود. موشهای آزمایشگاهی پیری که این ترکیب را دریافت کردند یا گیرنده EP2 آنها برداشته شده، در آزمونهای قابلیت جهت یابی و هوش فضایی که هر دو با گذر زمان رو به زوال میگذارند، مشخص شد که عملکرد آنها بخوبی موشهای جوانتر است.
کاترین آنریاسون افزود: پژوهش ما نشان میدهد که وضعیتهای توسعه التهابات ناسازگار و اختلالات شناختی ممکن است که ایستا و همیشگی نباشند احتمالاً قابلیت معکوس شدن را دارند. بنا بر اظهارات خانم آنریاسون کشفیات جدید در مرحله مقدماتی کنونی می‌تواند از عوامل گسترده گوناگونی تأثیرپذیر باشند. وی ادامه داد: این شامل بیشتر بیماریهای التهابی در پیوند با پیر شدن، همچون آلزایمر، تصلب شرایین و آرتروز و… میشود.
آنریاسون میگوید که در خصوص برنامه های عملی آنریاسون بسیار هیجان زده است اما این پژوهش هنوز در مراحل مقدماتی است و با چندین پرسش پاسخ داده نشده روبرو است. در این پژوهش مشخص نشده است که چه مقداری از PGE2 بیش از حد و مضر است و چگونه در طول مدت یک عمر، جمع میشود. همچنین تاکنون هیچکدام از ترکیبات بر روی انسانی آزمایش نشده و مشخص نیست چه عوارضی برای بدن انسان دارند. البته باید توجه داشت که هیچگونه عوارض مضری در موشهای آزمایشگاهی دیده نشده است.
آنریاسون گفته است که گروه پژوهشی او در حال یافتن پاسخ پرسشهایی هستند که با آنها موجه شده اند. مسائلی نظیر شناخت دقیقتر مکانیسمهایی که منجر به بروز اختلالت شناختی و بررسی نقش متابولیسم سلول در پیری میشود. سوزان کهلهاس ( Susan Kohlhaas) مدیر پژوهشی سازمان تحقیقات آلزایمر بریتانیا که در این پژوهش نقشی نداشته اظهار داشت: هرچند جذاب به نظر میرسد اما این پژوهش در مراحل آغازین و بر روی موشها انجام‌شده است. ||| برای دیدن خبرهای بیشتر به صفحه اخبار علمی و یا صفحه اخبار پزشکی مراجعه کنید
منبع : منبع
19th November 24